Erkenning
Erkenning
We werken hard.
Voor een baas, voor onszelf, thuis, bij het gezin, voor anderen, voor onze vrienden, voor onze familie.
Het is heel normaal om hard te werken, want iedereen werkt hard.
We leren dat het hoort om hard te werken. We willen zeker niet onder doen voor een ander en werken ook hard mee. We willen graag in het plaatje van ‘het normaal’ passen. En dat is alleen maar logisch. Waarom eigenlijk? Waarom hebben we dat toch zo nodig?
Erkenning.
Wanneer we in ons leven altijd en overal deze liefde kregen voelt het misschien niet zo dringend, maar veel mensen kregen deze aandacht veel minder op jonge leeftijd. Zelfs op latere leeftijd weinig erkenning en weinig liefde ontvangen heeft erg veel effect op hoe we ons voelen. Dat blijft.
We gaan steeds harder ons best doen op zoek naar de waardering en die bevestiging.
Dan is er ook nog de erkenning die je zelf kunt uitdragen naar de ander. Het is vaak zo dat we hopen dat we iets krijgen terwijl we zelf ook weinig geven. Zo zitten veel mensen in een cirkel om elkaar heen omdat we er niet bewust van zijn.
Maar als we, van alles wat we doen, niet bewust zijn rennen we maar door zoals iedereen en omdat we denken dat het zo hoort. Wanneer we ons wel bewust zijn van wat we allemaal doen, zouden we dan nog dezelfde keuzes maken. Zouden we die liefde dan wel kunnen geven en ontvangen. Zouden al die stress gerelateerde klachten, van te hard werken en weinig liefde, achterwege kunnen blijven?
En misschien is erkenning en liefde krijgen van de juiste persoon wel genoeg om het niet op heel veel andere plekken ook nog eens te zoeken. Maar durf je wat meer los te laten zodat je op een wat meer natuurlijkere manier van leven uitkomt die vaak veel rustiger is dan wat je jezelf allemaal oplegt.