Postpartum Depressie
Postpartum depressie.
Een moment waar zolang naar uitgekeken wordt. Alles is tot in de puntjes voorbereid en je hebt er zoveel zin in. De baby mag komen, het liefste vandaag nog.
Dan is het moment daar.
Eindelijk is het zover daar is hij dan. (ik schrijf voor het gemak even in ‘hij’ vorm)
Je bent overweldigd. Wat is er zojuist gebeurd? Je bent moeder. Wat een emoties maakt dit los.
‘Wow dit is mijn kind, wat een prachtig kind en je lijkt zelfs wat gelijkenis te zien al. Wat ga ik goed voor jou zorgen kleintje, ik ben jouw mama.’
Iedereen is blij. De kraamdagen lopen best ok en er is veel hulp. Je bent wel moe, hebt ook je kraamtranen, maar dat hoort er allemaal bij grapt de verloskundige. En die borstvoeding is gewoon lastig dat is ook heel normaal volgens de lactatie deskundige.
Alles moet wennen en je moet het een beetje tijd gunnen.
Iedereen om je heen lijkt te weten hoe je je voelt en hoe het over een poosje beter zal gaan. Dat het er ‘allemaal bij hoort’. Het liefste zou je eigenlijk voor 3 weken in slaap vallen maar hé kop op niet zeuren dit heeft iedereen en je wilt ook graag continu bij je baby zijn.
Maar dan gaat je partner weer werken, de kraamhulp is al even de deur uit en op je moeder of schoonmoeder, met alle liefde van de wereld, zit je ook niet continu te wachten.
Nog steeds wil je een lange winterslaap houden, maar de baby heeft je nodig. En dringend ook. Hij huilt nog om het uur voor een voeding, dus huppatee. De voedingen zelf duren ook al een half uur dus erg veel rust is er niet.
Je kijkt tijdens het voeden naar je kindje en je wil het voelen. Waar iedereen het over heeft en waar iedereen in de bladen over schrijft die je hebt gelezen. Het is zooo fantastisch.
Maar je voelt het niet. Je lichaam doet pijn, je hoofd doet pijn, het lijkt of je continu een kater hebt. Maar bovenal je vóelt het niet.
‘Wat is er mis met me? Waar komt dit ineens vandaan? Ik kan dit niet, ik ben er blijkbaar niet voor gemaakt?’
Bij alweer het volgende huiltje staat de kippenvel op je lijf. Houd op! Stil jij! Laat me met rust! Je barst in huilen uit, je voelt je zo schuldig en zo ellendig en zo zo moe….